Bencıl Sevgili Şiiri - Dinçer Dayı

Bir bencili sevip.
Sakın!
Yürekten gönül verme.
Vefasız olur, ukala olur.
Kendini birşey sanır,
Zamanla sana düşman olur.
Aman!
Gönül verip bir bencili yürekten
Boşuna sevme.
Kendini ateşe,
kalbini boşluğa atmış olursun.
Kendine haksızlık eder, yüreğini yakarsın.
Gerektiğinden fazla değer verip, üzerine
Çok düşme
Seni kaale almaz.
Hem perişan olursun.
Hem de elden ayaktan, sonunda da üzülür, canından olursun.
İşte!
Canimdan çok sevdiğim,
Sevdam dediğin,
0 duygu, sonra seni perişan eder.
Gönül bu işte söz dinletemezsin.
Ne demişler...
Akada konar,
bir vefasiza da.
İşte böyle olursa.
Üzülür, Kafayı yer, çıldırırsın.
Sonra, senin için
Kimi saf, Mecnun der, güler arkandan. Anlamaz gönülden sevdığini.
Kimi de deli diye, tutturur arkandan.
İşte bu sevda çaresiz bırakır, insanı.
Uyku uyutmaz
Her gece...
Kaldırır seni, mum yapar, diker ayağı.
Karşılıksız sevda dediğin şey,
böyle yapar işte insanı.
İnat edip devam edersen sevmeye. Hayat boyu,
Yıkılır kalırsın yaşayan bir ölü gibi,
Çöllerde gezersin deli divane,
Dolaşır durursun sokaklarda.
Sevda dediğin şey, böyledir işte.
Karşılıksız olursa.
Dinçer Dayı