Bencil Şiiri - Ufuk Faruk Köseoğlu

Ben bencil severdim.
Yemek yapan ellerini severdim ya
Kokunu severdim biraz da -yemeğin kokusu üstüne sinmiş desem yalan olmaz-
Üzerine sinmişti aşk.
Hiçbir sabun çıkaramazdı bu boynundaki aşk kokusunu.
Ne zaman sarılsam damağımda kalırdı.
Ne güzel kokardın beni sevdikçe
Sevmediğin zamanlar olur gibi gelirdi.
Döner sırtını yatardın.
Derdim nereden geldi bu hasret kokusu.
Gitme ihtimalini düşününce korkudan kaplarmış odayı ya.

Ben bencil severdim.
Ellerini sevdiğim kadar gözlerini sevmedim.
Güzel olmadığından değil.
Ellerini tutunca dünyayı bile unuttuğumdan.
Gözlerinin kalbimin içindeki tüm kaosu gördüğünü bilmesem...
Onları da sevmezdim ya
Yanaklarına lafım yok işime yaramazlar ya.
Ama o dudakların güzel laf etmese bana hemen kinlenirim.
Yalvarırım o güzel kalbine, güzel söz harici bir acı laf etmesin.
Saçların gece can sıkıntım ne zaman tutsa okşanmak için var.
Sevgin ise okşarken gülümsemem için bir hayali düşünce.
Tutup gösteremem ellerimle.
Alıp cebime koyamam.
Boynuma asamam.

Ben bencil severim.
Gittiğim her yere geleceksin.
İşim varsa sarılmam.
Üzgünsem konuşmam.
Sen konuş dinlerim kederim azalır.
Lafların loş bir rakı sofrasıdır.
Suskunluğun ise bir ızdırap.
Yüz çevirmeni görmeye görsün gözlerim.
İçime bir dünya çöker.
Tüm dertleri yüklenirim sanki konuşamam.
Ya da konuşasım gelmez de ölesim gelir o an.

Ben bencil severim.
Derdim varsa anlatmam.
Canın sıkılmasın güzelim.
Ağlayacak olursam göz yaşlarımı tutarım.
Bilirim sulu gözlü olduğunu.
Ama ben ağlamana dayanamam ki.
Sinirlenirim. Bağırırım.
Sana değil öfkem.
Sen al başını git bizim çınarın gölgesinin altına
Git oku kitabını sahilin en sessiz yerinde.
Fark etmez sesim gelir oralara.
Benim öfkem sana değil dünyaya.
Ben hayata bağırıyorum.
Sen ise bana.

Ben bencil severim.
Seni kimseyle paylaşamam.
Tüm zamanların benim olmalı.
Bir artı bir oda da yeter sandalye de.
İstemez sofralar misafir.
Seni görmek isterim akşamları.
Sabahları senin sesini duymak.
İstemem misafir olarak da bir yere gitmeni.
Dur durduğun yerde.
Sensiz nefes almak zorlaşıyor.
Hasretin kokusu gittiğin an gökyüzünde başlıyor.

Ben bencil severim.
Bıraksalar seni bir sandığa koyardım
Ya da bir rafa kaldırırdım.
Bir cam kilitli dolapta fena fikir değil hani.
Sende beni bencil sevsen ya.
Kalbine kapasan bir daha da açmasan.
Olmaz mı sevgilim sende biraz bencil olsan.