Bencil Şiiri - Yıldırım Kırlılar

Diyorsun ki sen bencilsin
diyorsun ki yalnız kendinin sin
yediğim lokmayı içtiğim suyu boğazımda
güneşi rüzgarı yağmuru avucumda
sevgiyi merhameti mutluluğu koynumda
senin için biriktirdim
senin için toplardım
göz yaşımın her damlasını
gözlerimle sulardım
bahçeni çiçeklerini toprağını
nefesin sinmiştir üzerine diye
nefesimi odaya asardım
her şey sen kokardı
perdeler pencereler
sen diye yüreğimi koklardım
ben kendimi sen diye yaşadım
kahve gözlerine benzerdi içerdim
ekmek tenine benzerdi severdim
gece hüznüne benzerdi küserdim
yüzüm yüzüne benzerdi
uzanıp kendi yüzümü öperdim
boynun kuğuya
boyun fidana
saçın rüzgara
burnun fındığa
ağzın fincana
gözün deryaya
tenin buğdaya
sesin hayata
alnın alnıma benzerdi
ben her şeyi sana benzetirdim
ben hayatı sen diye sevdim
kan içtim kana kana
yürüdüm yana yana
kor yedim bana bana
demedim sana sana
sen hiç bilmedin ki
ekmeği senin için kazandım
senin için döktüm alın teri
yüreğimi kanımı canımı adadım
ben kendim için yaşamadım ki
ayaz gecelerde uyumadım
sana yazdım bütün şiirlerimi
sen üşüme diye ben yandım
ben kendim için sevmedim ki
zeytini senin için ektim
senin için büyüttüm gölgesini
elimi belimi nefsimi kestim
ben sana kıyamadım ki
gökyüzünü senin için boyadım
senin için yırttım heybesini
yıldızları koynuna saldım
ben kendime bir şey istemedim ki
bencil diyorsun bana öyle mi
ben aynada bile beni görmedim ki
suretin yansırdı günüme
sen bunu hiç bilmedin ki
ben seni ta... şuracıktan sevdim
sen sevmeyi bilmedin ki
dokunmadın hiç gözlerime
tutmadın ellerimi
sarılmadın sesime
bırakmadın kendini denizime
sen hiç yüreğimde yüzmedin ki
bencil diyorsun bana öylemi
sen beni hiç yaşamadın ki
sen
sevdaya
hiç
ermedin ki....
28.06.2017