Bencil Şiiri - Mesut Çiftci

Bir varmıştım,
Çok yanmıştım,
Ben kanmıştım,
Sen sanmıştım.

Oluyordu...

Sonra baktım yokluktum,
Varolmayan mutluluktum,
İstenmeyen tutukluk,
Kaybolunan sonsuzluktum.

Aslında çok fazla şanssızdım,
Bir o kadar da bahtsızdım,
Robinson kadar yalnız,
Ve Cuma kadar ıssızdım.

Don Kişot’la koşmuştum,
Alice ile yorulmuştum,
Küçük prens gibi bomboş,
Kırk Harami kadar sarhoştum.

Yalnızlığa yenilmiştim,
Aslında çok sevilmiştim,
Uzakları düşlerken,
Yakınlara serilmiştim.

Bir varmıştım,
Çok yanmıştım,
Ben kanmıştım,
Sen sanmıştım.

Olmadı…