Değişimi reddediyor,
Sevmeye yanaşmıyorsun,
Katlanarak yaşamayı kabulleniyor,
En çokta kendine inanıyorsun.
Pırıltısı kaçmış gözlerinle,
Sarkan dudak kıvrımlarınla,
Genizden gelen gülümsemelerinle,
Sen bencil iyi halt ediyorsun.
Gerçekle karşılaşmaktan,
Kendinle yüzleşmekten,
Geçiştiriveriyorsun, gocunuyor,
Duygulardan anlamıyorsun.
Başkalarının hikâyelerini anlatıyor,
Hayat uğruna, hürmet uğruna,
Duygularını bastırıyorsun,
Sen sevmekten de anlamıyorsun.
Duyguların aklınla özdeş olmuş,
Kontrolü elden bırakmamışsın,
Temkinli davranıp yaptıklarınla,
Tutarlı görüntün olduğunu sanıyorsun.
Büyümeye ve yaşlanmaya,
Ölmeye, doğal yaşam gerçeğine,
Ruhunu teslim edemiyorsun,
Kabul et bu huyunu saflaşamıyorsun.
İçindeki çocuğu, hangi zamanda,
Hangi köşede terk ettin suçlanmıyorsun,
Herkesi aldattığın için, sen bencil adam,
Başkalarınca dışlanmıyorsun.
Kayıt Tarihi : 27.5.2009 16:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!