Ben Yoruldum Hayat Şiiri - Rümeysa Çakmak 2

Boşver,ben yoruldum hayat...
Yüreğime gömdüğüm sırlardan,
Sözlerimde sakladığım acılardan,
Gözlerimdeki kırışıklıklardan yoruldum.

Acı yapraklarını döküyorum dallarımdan,
Ancak hafiflemiyor, sabır ver yaratan!
İçime çığlıklar atarken korkudan,
Ben senden yoruldum hayat...

Kurda, kuşa yem olmuş mutluluğum,
Bilmez misin? Çağlar içimde durgunluğum,
Düşler kaldı artık geride,
Ben Düşünmekten yorgunum...

Gözyaşlarım içimde sel olurken ,
Yapmacık gülümsemelerden yoruldum.
Kara bulutlar bana kaşlarını çatarken ,
Hala güneşe umutla bakmaktan yoruldum.

Külleri kavanozda artık sevincin.
Felek duysa sesimi...
Boşver hayat!
Ben Soluk almaktan yoruldum...