Ben yolumu kaybettim. Şiiri - Yusuf Kırgın

Evimin yolunu kaybettim inan,
Çocuklar, dilenciler yolunu bulmaya çalışıyorlar
Mutluluğun.
Ben hiç ve hiç gülmedim,
Sevmedim.
Sevmedim bir kadını.

Yolumu kaybettim inan.
Dilenciler yolunu buluyor, ikiyüzlülük bir sakalla.
Esnaflar kepenkleri kapattı, hemşireler nöbet değişiminde;
Çocuklar parklardan ayrılıyor.
Kediler mahallenin kasabına dadandılar,
Kuşlar konacak yerler buldu.
Herkes yolunu buldu belirli belirsiz.
Ben yolumu kaybettim.
Ben yolumu kaybettim.
İntiharın son damlası
Damlıyor içime,
Raskele bir şarkı dolanıyor dilime.
Ben yolumu kaybettim.
Nikotine koşuyor parmaklarım.
Ben yolumu kaybettim.
Biliyorum üşüyorsun,ağlıyorsun
Ben ,ben yolumu kaybettim.
Tanrıyı getirsen bulamaz artık...