Ben Yanayım ki,Sen Üşütme

Sen varsın diye
Toz bile konduramadığım yüreğim
Şimdilerde bir paçavra gibi…
Kimin yüreğine denk gelse
Daha yüzüne bakmadan
Fırlatıp atılan…

Bir rivayet vardır
Kimi düşünerek kaparsan gözlerini
Mutlaka girermiş rüyalarına…
Sende mi duydun bu rivayeti
Ve başkalarını çağırdığın için rüyalarına
O yüzden mi bir kez bile girmedin rüyalarıma…

Yok merak etme
Üzülmedim!
Devam ettim ben yine
Seni yüreğimin derinliklerinde gizlemeye.

Dokunduğumda alev alev yakan o tenini
Bilsem de başka tenlerde soğuttuğunu
Kıyamadım üşümene.
Her sabah güneşin yakıcılığına
Yüreğimin kapısını açtım
Gözlerimden önce…

Yüreğimdeki sen
Başka tenlerde üşütmeyesin diye…

Ve bir sonbahar günüydü. Günden güne tükenen yüreğim gibi,güneşte artık yitiriyordu tüm enerjisini…

Seviyorum demiştim sana bir kere. Yanımda olmaman değiştirmiyordu sana olan aşkımın derecesini. Yüreğim kaynar sulara atılmış gibi,her saniye kavrulurken aşkınla,ben nasıl göz yumabilirdim,senin tenini başka tenlerde soğutmana.

İşte daha o gün karar verdim,
Senden bana tek yadigar kalan yüreğimi yakmaya.
Bu zamana kadar hazine gibi sakladığım gururumu senin için seriyorum yerlere.
Ve sırf sen üşütme diye başka tenlerde
İçinde bulunduğun yüreğimi yakıyorum kor gibi yanan közlerde…