Ben; kuş uçmaz, kervan geçmez bir çölde kaktüs,
Sen; kurak bozkırlarda bir papatya
Ben; yalnızlık abidesi, yaşayan ölü,
Sen; hayat kaynağım, dipdiri, yaşam dolu
Ben; keder yüklü bir gemi, liman arayan,
Sen; mutluluk rüzgarı, gönlümü tarayan.
Ben; semada silik bir nokta yapayalnız,
Sen; kehkeşanlar ortasında parlayan yıldız.
Ben; kuru bir dere sonu olmayan;
Sen; bir çağlayan, denizler almayan.
Ben; arzu eden seni yahut ta ölümü,
Sen; böyle giderse bulacaksın ölümü.
Kayıt Tarihi : 25.9.2001 14:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ben, yankısından kaçan çoçuk, kendi sesinin.
Ben, sırtında taşıyan işlenmedik günahı;
Allah'ın körebesi, cinlerin padişahı.
Şiirinizi okurken Necip Fazıl'ın bu dizeleri geldi aklıma. 'Ben' ya da 'Sen' umarım bunlar ayrı ayrı kalmaz da bir gün 'Biz' oluverir. Güzel şiir tebrikler...
TÜM YORUMLAR (1)