Ben senin gözlerin ışıldasın diye hayatımı karartmayı göze almışken,
Sen benim gözlerimi hep yaşa boğdun.
Ben sana zarar getirecek kişileri senden uzaklaştırmışken,
Sen onlarla bir olup el oldun.
Ben sen rahat olasın diye her zorluğa göğüs gererken,
Sen özentilerinin esiri oldun.
Ben senin mutluluğun için kendimi unutmuşken,
Sen benden başka herkesi hatırlar oldun.
Ben seni herkese tercih etmişken,
Sen herkesi bana tercih ettin.
Ben sana sonucu ne olursa olsun hep doğruyu söylerken,
Sen hayatını yalanla doldurdun.
Sen bana hiç bir an güvenmezken,
Benden sana inanmamı güvenmemi istedin,
Meğer ne safmışım ki hep sana inandım ve güvendim...
Beni kandıramayacağını anladın,
Şimdi sıra kendini kandırmaya geldi...
Sana inanan senin,
Sana inanan başkalarının vay haline!
Kayıt Tarihi : 16.11.2012 01:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Serhat Uzunkök](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/11/16/ben-ve-sen-129.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!