Ben Ve Kardeşlerim Şiiri - Suphi Sekü

Benim zavallı anam ikiz nefret doğurdu
Birinin adı habil diğerinin'ki kabil
Önceleri ya mehmet ya yasin ya oğurdu
Unutuldu esmalar unutuldu mikail

Göktemi yağdı dersin bunca kin bunca nefret
Özümüzü kayb ettik, sürdük ebabilleri
Ak günleri katl ettik, geriye döndü nefret
İlmi kökünden kestik yok ettik sebilleri

Sırtlandan emir geldi, arslanlara ferman var
Kurtların sufrasında eyleniyor tilkiler
Civcivlerin üstüne yıkıldı çürük duvar
Enkazın arasında post arar bizimkiler

Bahçeme nüfuz etti, dal perişan ot kuru
Gül köküyle kavgalı, kan kokuyor gülistan
Şimdi asit yağıyor,hak ettik bu yağmuru
Kara giyinmiş aksa, üstünde siyah fistan

Tarih şahit olmad, bağ bağcıyı dövüyor
Yokuşa tırmanıyor güzelim şelaleler
Ne yaman kavgadır bu, çakal kurda sövüyor
Hüküm arttık çıyanda, elinde meşaleler

Gevenler isyan etti, bayrak açtı kuşlara
Mızraklarla donandı şahinler övünmesin
Tersyüz ettik her şeyi, su çıktı yukuşlara
Hem sebep hem müsebbib olan hiçdövünmesin

Bülbülüm dans ediyor siyonistin ipinde
Bahçemdeki kargalar, bakıp alkış çalıyor
Baktım evlatlarıma hepsi ehut tipinde
Çömelmiş kanlı leşe kan pıhtısı yalıyor

Sattık üç beş kuruşa, hem şanı hem gururu
Çağ açtık çağ kapattık, dövünmekte hakkımız
Batıdan kalbimize döşedik naylon buru
İçinde uluk uluk ihanetler akıyor

Derinde yağ kalmadı, artık vazgeç köstebek
Yer altı ve yer üstü, kanımı bile emdin
Ana rahminde cenin, kucakta öldü bebek
Timsah göz yaşlarıyla hamitlere dilendin

İçimde umutsuzluk ve Ruhumda inkisar
Kırıldı yelkenlerim gemim karaya vurdu
Sahilimde Çürüdü sahipsiz kadırgalar
Bitap düşmüşüm artık bu hal beni çok yordu