Ben ve Ben... Şiiri - Murat Türkmen

Her kapı çalındığında, gelen sensin diye anlık mutluluğa boğulur kalbim.
Oysa ki bilirim uzaktasın ve gelmeyeceğini ama ne yapsın zavallı kalbim yaşamak istiyor.
Ellerim, sahipsiz kaldığı günden beri uyuşmaktan vazgecmedi hiç.
Gözlerimi sorarsan yıkanmaktan tertemiz olup görmekten vazgecti.
Karanlık, ne güzel bir dostmuş hiç terketmedi beni, fakat sen ışığımdın ve yoksun.......
her yer karanlık uçsuz bucaksız.
Herseyden uzak ben ve ben...