Ben ve Ben Şiiri - Sadi Atay

Yürüyorken dün akşam vehimle,
Çarpıştım yol ortasında ben,benimle.
Ben, düştüm bir yana...
Ben de düştü öbür yana.
Kalktık, silkelendik sonra,
Bir kavgaya tutuştuk yana yana.
Bir kavga ki;
Al takke, ver külah.
Bir kavga ki;
Ah,aman,of,eyvah! ...
Ben, benin burnunu kanattım.
Sağ gözünü morarttım.
Ben de benim dudağımı patlattı,
Sol kulağımı koparttı.
İkimiz de yorulup bitkin düşünce,
Erteledik kavgayı başka bir sefere.
Ben gittim benin geldiği yere,
Ben de gitti, benim geldiğim yere.

Zaman aktıkça...
Ve o ben yaşadıkça...
Ben ve ben bu yolda,
Daha çok karşılaşacağız...
Ben ve ben bu yolda,
Kozumuzu paylaşacağız.

1996