Ben Umudum Şiiri - Nebih Nafile

BEN UMUDUM

Birçok yürek,
Güneşin batışını
Bir çiçeğin solması gibi
Bazen bir sevgili ile,
Bazen yalnızlığı ile paylaşır.
Bir deniz kenarında,
Ya da dağ yamacında
Elveda diyen kızıllığa bakarak.

Kızıllık yavaş yavaş
Tükenir sanırsın.
Oysa yeni kalkmış canlar
Bir tomurcuğun açması gibi
Güneşin doğuşuna tanıktırlar.
Her ne kadar
Keskin ışınlarıyla
Gözleri kamaşsa da canların.

Birçok yürek,
Güneşin batışını izleyebilir.
Tek ya da bir başkasıyla.
Fakat gün başlangıcında
Tan vaktinde başkadır güneş.
Biraz daha yalnızdır.
Ama daha sıcak.
Daha da bir canlılık verir.
Uykulu gözler canlanır.
Yürekler daha da ısınır.

Ve yeni gün.
Merhaba...
Uzat elini
Avucunun içindeki
Sıcaklığı hissedeyim.
Ben
Umudum...