Ben Türkistan'ım Şiiri - Emir Gedikli

Ben Türkistan'ım.
Sessizce akar kanım.
Orta Doğu denilende benim de acır canım.
Nice zaman gelip geçti, yıkıldı dört bir yanım.
Ne duyan var ne soran unuttunuz mu beni?
Sizin akan kanınızdım, kuruttunuz mu beni?
Utanırım döşeğimde yalnız uyuyamamaktan.
Yar dediğim namusa sahip çıkamamaktan.
Çin kafiri zulmeder hiç sorgusuz, korkusuz.
Bre Türk, gayrete gel! Değilsin ki sen soysuz.
Vatanım da vatanım! Ölürüm de vazgeçmem.
Türk yurdu yadigarım, sızlanıp da terk etmem.

Ben Türkistan'ım.
Toprağımda yatarım.
Gurbet elde yapamam ben bozkır balasıyım.
Duysun dağlar anamı, inim inim inliyor.
Türk evladı gelir diye dualarla bekliyor.
Ey kutlu Müslüman Türk! Sen olamazsın garplı!
Bak ardına, işte unuttuğun şanlı kut aklı!
Dön özüne, dön yüzüne bir hasretle bakayım.
Sen bir ok gibi geril, ben yaş olup akayım.

Ben Türkistan'ım.
Şeriattan yanayım.
Altın tacı atarsam cehennemde yanayım!
Allah için takvadır benim tek yüce ülküm.
Türklük şerefimdir, Müslümanlık övüncüm.
Kızılelma'nın manası değildi garplı olmak.
Ol manası elmanın, şehadete kavuşmak.
Unuttuk tarihimiz ile an'anemizi.
Ne İslam kalabildik, ne bildik ceddimizi.
Belli ki sillesi Rahman’ın çok şedid olacak;
Oğuz soyu uyuklamış, belli ki uyanacak.
Yaptık mazide hata, peşlerine kapıldık;
Teknikte terakkiyi medeniyetten saydık.
Avrupa'da göremem Anadolu'da gördüğümü;
Bin cihana değişmem Müslüman Türklüğümü.