Ben Ayasofya'yım Şiiri - Emir Gedikli

Ben Ayasofya'yım!
Gözleri yaş ve avlusu kan dolan.
Biliyorum ki yaklaşıyor o yaklaşmakta olan.
Canımı kafir değil, müslüman yakıverdi,
Senelerce gafletin camından bakıverdi.
Susuyorum daima susulabilir kadarınca,
Demleniyor hasretim gözyaşım karârınca.
Yorgun sütunlarım ve ruhum yorgun;
Vücudum her zamankinden daha da solgun.
Taşlarım çatladı, neredeyse çatlayacak!
Elbet yine bir fatih derdimi kucaklayacak!
Biliyorum, ufuklardan bir güneş gibi doğup,
Sancı sancı yükselip birden küffarı boğup,
Esaretimi cesaretiyle yine hür kılacak,
Tarihin kitabına bu destan yazılacak?

Ben Ayasofya'yım!
Asırlara şahit, istikbale aşık.
Bir yanı cennet temiz, diğer yanı bulaşık.
Tevbeler olsun ki bugüne ben razı değilim.
Kudüs'te Aksâ esir, ben burada hür değilim!
Aksâ zincirlerini inadıyla kırmadan,
Bana kat'â olamaz şu zindanda hür bir an!
Asra gömülürüm de mahşere dirilirim,
Hesab olur mahkeme-i kübrada dürülürüm.
Aksâ şahidimdir, Kâbe ise şühedâm;
Benim tek emniyetim Rabbim'e olan sevdam.
Bir avucumda gözyaşım, diğerindeyse duam,
Gözüm ister geç görsün amma o benim rüyam!

Ben Ayasofya'yım!
Şeriattır benim tek baş tacım!
Yakışmaz ki kimseye sahtesi altın tacın?
Hürriyet hilal ile yaldızın vuslatıdır.
Şekvam yok, belki bu imtihan çok katıdır.
Amma velakin yemin olsun asra, incire;
Kur'an'ı terk etmedim sahte tevrat'a incil'e.
Ancak şu alnımı yasladım seccademe,
Düşmedim ne ye'se, ne de kendi derdime.
İnandım pes etmedim istikbalimiz içün.
Bir rabbime güvendim hür ikbalimiz içün.