Bir topraktım ben, kurumakta olan bir toprak. Bir gün yağmur yağsın diye gözlerim hep gökyüzünde kalmıştı. Sonra birden bulutlar oluşuverdi ve hareketleri hızlandı.
Şimşekler çaktı ve bir yağmur damlası! Başka bir şey istemiyordum. Şaşkınlık içinde yağmur devam etsin diye yalvarıyordum. Çatlayan her yerim yağmurla birlikte sımsıkı, yeniden tek vücut olmuştu. Çok mutluydum. Sonra birden yağmur kesildi, hava açtı. Uzun süre geçti aradan. Yeniden çatlamaya başlamıştım. Kuruyordum, eski halime dönüyordum ama bu kez başkaydım. Çünkü yüzümde hiç ümitsizlik ve üzüntü yoktu. Bu yağmur burada yağabilmişti, aynı şey yine olabilirdi. Yine yağmur yağar ve tek vücut olabilirdim. ÇÜNKÜ KENDİMİN KURU BİR ÇÖL OLMADIĞINI ANLADIM.
Ömer BAYCAN 24.11.1993
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta