Ben Somali'yim, Asrın Sınavında

Ben Somali’yim, insanlığın yüzü…
Ne derseniz deyiniz, ben Somali!
İçim kan ağlar, yurdum darmadağın!
Bu mudur insanlığın armağanı?

Ben Somali’yim, gerçeklerin yüzü…
İki yakası bir araya gelmez!
Umutların üstünde kara leke…
Som bir yazı, “İnsanlık öldü mü? ”

Ben Afrika’yım, Bilal’in Sedası…
Hasretine yandığım içli Seda!
Al beni içine, götür dünya’na…
O dünya da, yaşamak istiyorum!

Asır; “böl, bölüştür, parçala” demiş!
Nağmesine ne yan, ne yakıl demiş!
İşte, istibdat sizlere; ‘aklı hür…’
‘Vicdanı esir…’ Somali’yim ben!

Dünya, bir oyun- eğlence sahnesi!
O sahnenin en mazlum oyuncusu…
Mazluma, ‘baş eğer dumanlı dağlar’
Dağları aşmak da, insanlık borcu!

Ben Somali’yim, asrın sınavında…
Asır hala, ‘köleliğin çağında…’
Hamlıktan kurtulup, pişmeye geldim;
Var mısın? edep tavında yanmaya!

Bölenlerle değil, çarpanlarlayım…
Umuda yolculuk, artanlarlayım…
Tohum attığın, biçtiğin tarlayım…
Çoraklaşan gönlün sevdası olmaz!

Ben Somali’yim, dünyanın aynası…
İsrafın ve cimriliğin boyası…
Kendi suali, kendi sorgusunun;
Bıraktığı izi, en son hülyası…

Ben Somali’yim, insanlığın yüzü…
Asrın çığlığı, ağlayan gözyaşı!
Esir dünyanın bir garip halkası!
O halkalar, arkalar yiğit sagusu!