Ben Senin Farkın Sen Benim Aynım

koridorlu bir ayrılıktı
saçlarını düşürdüğün yoldu
güneşte eskidi yüzüm
aramakla yabacılaştım sevişlerini
yaşamının güncel seremonisine

yabancıyım beni kırışının
bütün hariçlerine
ve kendine sakladığın farkındım
aynılaştın unutarak tutarak içinde
beni yok ettiğini bilmeden en farklı
yalnızlığını

göçüyorum desem görmeyeceksin
düşlerimin gözlerinin yokluğunu
kalbim gözleri oyuk bakıyor gidişine
sen farkından kaçamaklı yağmuruna yalan
bense hınzırca öldüm yakınında
duyduğun ses ben değildim
o senin kendinden bile sakladığın
en farklı yanın
yalnızlığın

biçimler anlamsızlaşırken göz pınarlarımda
yakaladığın bulduğun yerde sağlam ne varsa
kalbimden mahçup kır dök umursama yavrucuğum
senden kalan artığım acımsı bir atık
gülüşlerinin
en son halinin kararsız kaçamağında
senden kalan yarımyamalak yer boşluğuyum
sense bende bütünleşen
bir yanık hali kırmızısı
farklı yanı yitik
bana yabancılaşmakla aynı

kalktın mutluluğuna gittin ekmekli
ben ekmeksizliğime üzülmedim sonrasızlıklı
kalktın ellerini çektin ellerimden capacanlı
ben ellerinsizliğime üzülmedim öpölü
ama yanarım yok ettiğin en farklı yanına
yalnızlığına

arkadaş olduyduk
hani kumrular dolaşırdı hemenceciğimizdeki
güneşte
arkadaş olduyduk
ben sensiz karanlığıma ayran gönüllü
sense ayran gönüllülüğüme farklı
bana yabancılığınla kendine aynı
kalktın bensizliği çok rahat ardın yaparak
gittin
ben bensizliğine üzülmedim kıvançlı bir ayrılıklı
ama kanarım yok ettiğin en farklı farkına
yalnızlığına