Ben Senin Şiiri - Kağan İşçen

ağaçlar yorumsuzlaşacak biliyorsun
tarih de unutacak birgün yüzümüzü
kimbilir hangi takvimden kaçıncı yaprak kopmuş olacağız
ağustos güneşli vadilere ıslık olduğumuzu
kimseler bilmeyeck

alacakaranlıklarla gitmezdik hiçbir birbirimizi sevmeye
sen beni gözyaşlarımı silerek okşardın
ben senin gözyaşlarımı silmeni okşardım
ağlayarak...

akşam gözüyle dermansız gündüzüm
dinlediğim tanbur taksimlerine muhtaç
minnet duyduğum meyhane pilavının yanında
hasta
bakımsız
kan gibi bir güneşi
çekmeye mahkum

eylülün ağaçlara nazlanışıydı ömür mezem
seni ise kaşlarından başlayarak içtim
ağzın yüzün gözün dişin kulağın en son saçların
evrendi kadehim sığmadın kadehime
taştın...