Ben seni yazarken Şiiri - Serkan Sinan

Ben, ben, ben seni yazarken vazgeçtim
sessizliğimden
Çoğu kez bağıra çağıra yazdım
seni satırlara
Bazen de
hıçkıra hıçkıra
Pişman olduğum zamanlarda
Vurdum kafamı
satırdan satıra

Ben, ben seni yazarken sımsıkı tuttum
elllerini
Alamadı bir türlü satırlar
sende kalan gözlerimi
Ben seni yazarken sevilmekten suçlu buldum
bensizliğimi
Hapsettim sonra satırlara ölene kadar
sensizliğimi
Kaçarsın diye parmaklıklar bile ördüm ağdalı cümlelerle
Seni daha uzun görmek için yalanlar söyledim
saatlere

Ben seni yazarken bile çok özledim biliyormusun
En çok da satır aralarında
Yazdığım sürece
Sensizce
Sessizce