Ben seni seversem Şiiri - Rezan Farqin

Ben seni seversem, bir halkın acısı, bir annenin gözyaşı, bir çocuğun gülüşü karışır o sevdaya.
Çünkü biz, sevmeyi bile bedel ödeyerek öğrendik.
Her duygumuzda bir yas, her nefesimizde bir umut saklıdır.
Ben seni seversem, bu yalnız topraklarda yeniden bahar yeşerir; çünkü sevdam da, dilim de, kimliğim de yasaklıydı bir vakitler.
Senin adını söylerken bile bir direniş başlar içimde.

Ben seni seversem, dağlar şahit olur, çünkü dağlar bilir bizde sevdanın ne anlama geldiğini.
Sevda bizde kolay telaffuz edilmez, çünkü her “sevdim” sözü, biraz da “dayandım” demektir.
Ben seni seversem, Amed’in sokakları bilsin, Sur’un taşları duysun, Cudi’nin rüzgârı adını taşısın.
Çünkü ben seversem, yalnız kalmam; halkım da sever seninle beraber.

Ben seni seversem, bu sadece iki insanın hikâyesi olmaz.
Bir dilin, bir kültürün, bir yasın içinden doğar o sevda.
Ben seni seversem, aşk bile politik olur; çünkü bizde her şey öyledir.
Gülüşümüz bile bir meydan okuma, sevgimiz bile bir özgürlük haykırışıdır.

Ben seni seversem, geceleri yıldızlar kadar çok konuşurum,
çünkü biz geceleri susturuldukça yıldızlarla dertleşmeyi öğrendik.
Ben seni seversem, uzaklar yakın olur, sınırlar anlamını yitirir.
Bir Kürdün kaleminden doğan her sevda, hem hasretin hem kavuşmanın hikâyesidir.

Ve bil ki…
Ben seni seversem, seni yalnız bir insan gibi değil,
bir halkın direnişiyle, bir annenin duasıyla,
bir sürgünün yarasıyla, bir ozanın sesiyle severim.
Ben seni seversem, o sevda artık sadece "benim" değildir
bir halkın kalbinden taşar, tarih olur, destan olur,
ve adı “sevda” değil, “özgürlük” olur.