"Ben Sevildiğimi Sandım"
Ben sevildiğimi sandım…
Sen vazgeçilmez olduğunu.
İkimiz de yanıldık.
Ama birimiz çok daha fazla yandı bu yalanın ortasında.
Sana yazdığım her kelime,
Kalbime saplanan bir bıçak şimdi.
Gülüşünü ezberlemiştim,
Meğer o gülüş herkeseymiş,
Bir ben kutsal sanmışım.
Sustum çoğu zaman,
Sen “anlar” sanmıştım.
Gözlerime bakınca görür,
Dokunmadan hisseder sanmıştım.
Meğer sen sadece sevilmeye alışıksın,
Sevmeyi hiç öğrenmemişsin.
Ben kalbimi koyarken avuçlarına,
Sen ellerini başka tenlerde ısıtmışsın.
Ben "biz" oluruz diye beklerken,
Sen "ben" kalmayı seçmişsin,
Üstelik defalarca yalan söyleyerek bana.
Gidişinle kırılmadım sadece,
Kendime kızdım en çok.
Bir zalimi “aşk” sanacak kadar kör olmuşum…
Ve sen,
Birinin canını yakmanın ne demek olduğunu
Ancak bir gün gerçekten sevdiğinde anlayacaksın.
İşte o gün,
Bu satırlar gelir aklına belki.
Ve gecenin bir vakti,
Beni hiç sevmemiş olmanın pişmanlığı
Boğazına bir düğüm gibi oturur…
Ben sevildiğimi sandım…
Sen vazgeçilmez olduğunu.
İkimiz de yanıldık.
Ama senin sandığın kadar kolay değilmiş unutturmak kendini.
Kayıt Tarihi : 21.4.2025 21:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!