Ben Seni Sevdim.. Şiiri - Özgül Özyılmaz

Ben seni sevdim
Ben bir seni böyle sevdim…
Tutkulu.. Pervasız.. Çıkarsız..
Yalın, yalansız, dolansız..
Adına her ne aşk denirse işte öyle sevdim..

Ben bir senden uzak kalamadım
kokundan, dokunuşundan, gülüşünden vazgeçemedim
Bir sana kıyamadım…

Kelimeler dizildi dilime,
boğazımda düğümlendi sözcükler
Sustum! Bir seni kıramadım…

Yüreğime nice zehirler saldın!
Her bir ölümü bin defa sevginle yaşattın..
Ama olmadı işte.. Yapamadım…
Bir seni yüreğimden kovamadım…

Ben seni bencilliğinle,
Aramıza koyduğun bütün engellerinle sevdim..
Ben; beni sana yakıştıramadığını bile bile seni sevdim..!
Elimde değildi sevdim işte…

Ben bir sana sesimi duyuramadım…
Denize, doğaya, kuşlara, dostlara anlattım aşkımı,
Bir sana, yalnız sana doyasıya anlatamadım..

Ben bir sana taptım..
Bir sana dua ettim gönülden…
Bir seni diledim en derinden..

Ben seni;
Beni sevmen, beni sarman, beni duyman için sevmedim ki..
Ben seni olduğun gibi sevdim..
Ben seni içimden gelerek sevdim…
İhtirasla, coşkuyla, duyguyla sevdim.. aklımla sevmedim ki..

Seni, içimdeki çocuğun saflığı,
Hayatımın bildiğim bütün doğruları ve yanlışlarıyla sevdim!
Ben; beni tüketeceğini bile bile
Bir seni silemedim… Bir sana doyamadım! !
Bir seni terk edemedim…

Gönlüm bir sana aktı,
Yüreğim, bedenim bir sana yandı..! !
Öyle çok istedimki yakın olmayı.. bir sana, bir soluğuna..

İşte ben böyle bir aşkla sevdim..
Dolu dizgin, utanmasız, sınırsız, beklemesiz sevdim
Yanlışıyla, günahıyla, kahredişiyle sevdim.. Vazgeçemedim..

Şarkılardaki seni, şiirlerdeki beni sevdim..
Orman yangınlarıyla yanan beni,
Ulaşılmaz dağ doruklarında duran karanlıktaki seni sevdim…
Ben seni; bendeki aşkla sevdim,
Kendiliğinden, içimden geldiği gibi..
Yüreğimin bildiği, kalbimin gördüğü gibi sevdim
Ne bileyim işte kahretsin,
BEN; BİR SENİ BÖYLE SEVDİM
BEN; BİR SENİ HEP SEVDİM …