Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Büyük beğeni ile okduğum duygu yüklü, çok anlamlı, harika bir şiir. Yüreğinize sağlık, 10 puan, saygı ve sevgi selamlarım ile...
yürek kalem sesiniz daim ilhamınız bol bol olsun saygıyla tam puan listemde
Sevginin ince ince dizelere işlenişi ile harika bir eserdi. İçtenlikle kutluyorum.
Muhterem kardeşim Eşref bey, bu duygu yüklü şiire birazda kendi duygularımı ilave ettim. Selam ve dua ile.
Ben seni senden habersiz sevdim
Kendi kendime gelin güvey oldum
Kim bilir atiye ne hayaller kurdum
Meğer hepsi bir rüyadan ibaretmiş uyandım…………Abdurrahman Yıldız
Güzel yürekli üstadı tebrik ediyorum. Sevgi böyle bişeydir aslında, sevdiğini bilenlerden daha iyidir belkide böylesi. Biri, çok sevdiğini bilirse bazan araya bir tatsızlıklarda giriveriyor. zaman öyle çünkü. kıskançlık!
Yüreğinize sağlık gönlünüzden damla damla akan duygularınızı mısralara döküp okuyanlara duyguları sel misali aktarmışsınız şiirinizi beğeniyle okudum canı gönülden kutlarım sizi Saygı ve Sevgilerimle.ant+10
Dün sevdim,
Bugün seviyorum,
Yarında seveceğim.
Ben seni, senden habersiz sevdim.
Ben seni senden, habersiz seveceğim.
Be hey zalim.
Eşref İnanç
Değerli gönül dostum.Bu güzel şiirinizi okuyunca maziye daldım.Katıksız ve karşılıksız saf ve temiz sevgileri hatırladım.Tam puan+Ant.
......Başarı dileklerim ve saygılarımla......
Cok hos bir siir okudum tebrikler Dostum yureginde ki guzellikler seninle olsun saygilar
Hani çocuk iken, sorarlardı bize.?
Beni nekadar *seviyorsun* diye!
Bizde açardık, kollarımızı!
Bu kadar derdik ya!
İşte bende seni, o kadar sevdim.
Açılan kollar kadar!
Ağaçtaki, dallar kadar!
Uzayıp giden, yollar kadar!
Ben, seni sevdim.
Üstadım dilerimki sizin o sevginizin manevi dalgaları onunda gönlüne aks ederde oda seni sever. Güzel şiirinizi tam puanımla kutlar selam ve saygılarımı sunarım.
yüreginize, elinize sağlık. kutlarım..
öff ulan öfff.. bu şiir beni de anlatıyor. ama mazide değil,şu an...........
bi söz vardı, nasıldı hani.,, 'tavşan dağa küsmüş dağın haberi olmaz' gibi. ////öyle bir sevdim ki seni sevdiğimi de terk ettiğimi de anlayamayacaksın...
Bu şiir ile ilgili 12 tane yorum bulunmakta