Ben Seni Öyle Çok Severim Ki

Ben seni öyle çok severim ki,
Yağmurun toprağa düşüşü gibi,
Damla damla, ince ince işlerim içime,
Yavaşça eritir, can suyu veririm her zerrene.

Ben seni öyle çok severim ki,
Bir uçurum kenarında açan çiçek gibi,
Tehlikeyi bile bile göğe uzanırım,
Köklerim kayalara tutunmuş, yine de senin yolunda savaşırım.

Ben seni öyle çok severim ki,
Karanlıkta parlayan bir yıldız olurum senin için,
Geceyi aydınlatmak değil niyetim,
Sadece sana yol göstermek için yanarım sessizce,
Hangi yöne baksan, orada beklerim yine.

Ben seni öyle çok severim ki,
Issız bir denizin ortasında, dalgalarla savaşan bir gemiyim,
Batarım, çıkarım, ama pes etmem,
Her fırtınada kürek çekerim tek başıma,
Limana sağ salim yanaşmak için,
İçinde bir tek sen varsın diye…

Ben seni öyle çok severim ki,
Zamanın döngüsünde bile kendimi unuturum,
Senin saatinde akrep yelkovan olurum,
Her saniye, her dakika sana doğru dönerim,
Sana gelmek için yolları ezberlerim.

Ben seni öyle çok severim ki,
Gözlerinden süzülen bir damla olur, yanağında süzülürüm,
Kokunda mest olur, nefesimde sarhoş olurum,
Sana ulaştıkça varlığım erir,
Yine de o damla olmaktan vazgeçmem hiç.

Ben seni öyle çok severim ki,
Mevsimlerin dilinde bir bahar olurum,
Dallarına çiçekler kondururum usulca,
Her açan yaprakta seni yazarken,
Güz geldiğinde solmayı da bilirim, sırf senin uğruna.

Ben seni öyle çok severim ki,
Yollar, sokaklar benden izler taşır,
Adımlarım senin peşinden gölgen olur,
Sen yürüdükçe ben sürüklenirim o yollarda,
Bir an bile arkandan ayrılmam, izim tozunda saklanır.

Ben seni öyle çok severim ki,
Her gülüşünle çiçek açarım içimde,
Her sözcüğünde rüzgar gibi eserim,
Sevdan yüreğime bir duman gibi dolarken,
O dumanla yanar, küle döner,
Ama yine de sana dönerim...