İki kürek Şiiri - Miray Ay

Bir yelken mi, bir kürek mi..
Yoksa bir yürek mi gerek dostluğuna..

Ben seni kayıkken sevdim
Demli sohbetler ederdin yolcularınla
Kocaman bir gemi olup
güvertende kalabalıklar biriktirdin
Yabancı ruhlar geziniyor odalarında

Ben seni kayıkken sevdim
İki kürek yeterdi seni çekmeye
Ne kocaman bir direk dikiliydi
bağrının orta yerinde
Ne de iki koca yelken
iki yanında savrulurdu

Gölgende kalıyor artık yanaştığın limanlar
Ben seni kayıkken sevdim,
Bildiğim iskelelerde, bekledim
Ufkunda kaybolduğun
Denizlere açıldın
Eski limanlar belli ki unutuldu
Rüzgarında daim olsun,
kaybolmuşluğunda
ve kalabalıklarda yalnızlığında..

Dedimya, ben seni kayıkken sevdim!
Bir kayıktı devrilmeyen,
ne fırtına ne dalgada
Azîz Mahmûd Hüdâyî hazretleri yol aldığında
İstanbul'dan İstanbul'a