Ben seni çok Sevmiştim Şiiri - Dede Efendi

Doğduğun toprakları hep sevdim.
Nehirlerinin debileri yüksekti, içimden geçen.
Yağmurları yaş olup aktı gözlerimden.
Düdüklerinde büyüttüm düşlerimi,
Sılaya dönen, başı dumanlı kara trenlerin.
Dövende ayırıp buğdayı saptan,
Savurdum, havaya boş ümitlerimi.
Nasır tutmuş ellerimi,
Başımda esen kavak yellerini sevdim.

Gökkuşağına renk oldum. Yağmurda,
Güvercine kanat oldum güneş taşıdım.
Bulutlarda umut oldum toprağa,
Çığ oldum dağların doruklarında,
Kan olup damarlarda dolaştım.
Sevda olup yangın büyüttüm yüreklerde.
Çoğaldım, deryalarda çağladım,
Uzun, ince derelerden.
Hürriyet meydanında özgürlüğe ağladım.

En çok doğayı sevdim.
Denizlerin dalgasını Uzayın sonsuzluğunu,
Çınarların yaşamışlığını yıldızların kuyruğunu,
Volkanların lavlarını,
Hayvanların, hayvanlığını sevdim,
Dağları dağ, bağları bağ olduğu için sevdim
Sevmediğim kuyruklu bir yalan.
Ben seni çok sevmiştim,
Kendin olduğun zaman.