Ben Seni Beklemekte Geç Kaldım

Ben seni beklemekten geç kaldım.
Yüzün, unutulmuş bir istasyon gibi.
Ne zaman düşünsem, içimde bir tren sesi…
Gözlerin ıslak, gidişlere alışık.
Ben seni beklemekten geç kaldım.
Ama yine de her gün, aynı saatte oradayım.

Rüzgarın saçlarında bıraktığı sızı,
Benim içimde kasım ayıdır.
Yağmur düşer, düşer de anlatmaz kimseye.
Islanmak bile seninle güzeldir .
Şimdi ıslanmak,
Yalnızlığıma bir bahane sadece.

Sana söyleyemediğim her cümle,
Boğazımda bekleyen bir göçmen kuş.
Uçsa rahatlayacak belki…
Ama uçamıyor. Çünkü sen yoksun,
Çünkü ben buradayım,
Çünkü bu şehir her sabah aynı acıyla uyanıyor.

Ben sana değil,
Sendeki boşlukla yaşıyorum hayatı.
Bir siluet gibi geçiyorsun gecelerimden.
Dokunsam, düşeceksin.
Baksam, kaybolacaksın.

Yine de bil:
Ben seni beklemekten geç kaldım.
Ama hep bekleyeceğim .