Ben Seni Ankara Ayazında Şiiri - Suat Kayis

Ben seni,
Ankara ayazında,
Yol kenarında,
Sokaktan Geçmeni beklerken sevdim.
Avucumda nefesimle ,
Tirtir titreyen ellerimi,
Bir birine ısıtarak sevdim.

Ben seni,
Ankara ayazında,
Köşe başında,
3, 5 gece nöbetini,
Tek başına tutarken sevdim.
Vatan aşkı gibi,
Kutsal bir yemin gibi,
Korkusuzca,
Üşüyen ellerimle,
Sana selam vererek sevdim.

Ben seni,
Ankara ayazında,
Dolunay azabında,
Gecenin birbirine,
Düşman olduğu saatte,
Kimsenin girmediği,
Arka sokaklarda,
Yüreğimi sana,
Emanet ederek sevdim.

Ben seni,
Ankara ayazında,
Serseri kalbimle,
Küçük bir ateşin çevresinde,
Bir yudum şarap,
İçerken sevdim.
Yüreğimi ısıtan sevgini,
Sana köle olan bedenimi,
Ömrüne katarak,
Beklerken sevdim.

Ben seni,
Ankara ayazında,
Çaresizliğe dem vurmuş,
Bir tarafı isyan,
Bir tarafı,
Sessizlikle savaşırken,
Ağlaya ağlaya,
Teselli edilen gözlerde,
Yüreği sokak çocuğu gibi,
Hıçkıra hıçkıra,
Ağlarken sevdim.

Ben seni,
Ankara ayazında,
Yaşamla ölüm arasında,
Yüreğimdeki,
Kocaman adamla sevdim.
Bitmeyen,
Dinmeyen,
Ve asla geri dönmeyen,
İhanetin kenarında,
Vurularak sevdim.

Ve ben seni,
Uğrunda vazgeçilmiş yaşantının,
Korkusuz kıyısında,
İçin kanaya kanaya,
Beklerken vazgeçtim.

Ben seni,
Ankara ayazında,
Soğuktan donmuş bedenimin,
Toprağa düşerken,
Verdiği son nefeste,
Ölene dek sevdim......