İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
paylaşmak, adı üstünde;
bir kavanoz içindeki oksijeni dahi paylaşmak
zerre kadar fideleri, iki vücudda incitmeden büyütebilmek...paylaşmak_yaşamak
vasiyetimdir bu siir
ölümümden sonra
işleme koymayı unutmayın
antojidekiler....
kül olunca hiç olacak,hiç olacak,hiç olacak...
bu şiiri her okuduğumda tüylrim diken diken olur neden bilmiyorum bence sevginin ölümsüzlüğü
Sonra, sende ölünce
kavanozuma gelirsin.
Ve orada beraber yaşarız
ölümsüzlük bu işte...
Sonra, sende ölünce
kavanozuma gelirsin.
Ve orada beraber yaşarız
ölümsüzlük bu işte...
bu şiiri her okuduğumda bu şiirin bana yazılmış olması için ömrümün 20 yılını feda edebileceğimi düşünüyorum sadece!ne yazıkki başka nazım gelmeyecek dünyaya!
Arkadaşlar kim eklediyse kanala bu şiiri hatalı olmuş: Bu şiir o dönemde eşi olan Hatice PİRAYENDE nin bir mektubunun işlenmiş hali, Nazım'a ait değil...
[email protected]
[email protected]
BEN SENDEN ÖNCE ÖLMEK İSTERİM
Ben
senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mi zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
İyisi mi,
beni yaktırırsın,
odanda ocağın
üstüne korsun
içinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun,
şeffaf,
beyaz camdan olsun
ki içinde beni görebilesin
Fedakârlığımı anlıyorsun :
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için.
Ve toz oluyorum
yaşıyorum yanında senin.
Sonra, sende ölünce
kavanozuma gelirsin.
Ve orada beraber yaşarız
külümün içinde külün
ta ki bir savruk gelin
yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar...
Ama
biz
o zamana kadar
o kadar karışacağız ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile
zerrelerimiz
yan yana düşecek.
Toprağa beraber dalacağız.
Ve bir gün yabani bir çiçek
bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak iki çiçek açacak :
biri
sen
biri de
ben.
Ben
daha olumlu düşünüyorum
Ben daha bir çocuk doğuracağım
Hayat taşıyor içimden.
Kaynıyor kanım.
Yaşayacağım, ama çok, pek çok,
ama sen de beraber.
Ama ölüm de korkutmuyor beni.
Yalnız pek sevimsiz buluyorum
bizim cenaze şeklini.
Ben ölünceye kadar da
Bu düzelir herhalde.
Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bugünlerde?
İçimden bir şey :
belki diyor.
(18 Şubat 1945)
Bu şiir ile ilgili 109 tane yorum bulunmakta