Ben sende tutuklu Şiiri - Yusuf Maral

Odamda bir ölüm sessizliği
Radyoda Sezen
Bozuk saatlerim
Kimbilir zaman kaçın körü
Hangi ayın beşi
Ne önemi var takvimlerin
Sayılı nefesleri,
bitti bitecek sigaram
Kimseyi sevemiyorum
Kendimle bile bozuk aram
Şimdi kim gidecek o kadar yolu
Üç adım otesi temiz hava, ekmek, su
Sen kaç mevsim uzaktasın kestiremiyorum
İlk baharın çisesi düşüyor saçaklarından
Yoksa kavurucu bir ağustos sıcağında mısın ?
Ya kar düştüyse yollarına
Ya Üşüyorsa ellerin
Sen yanımdayken de böyle miydi karanlık
Yoksa süresi yirmidört saate mi uzadı gecelerin ?
Bilemiyorum...
Aslında hiç açmıyorum perdeleri
Belki mutlusun
Belki evlisin
Belki annesin
Belki mutsuz bir pencerenin önünde
Yıldızları izliyorsun
Belki sağanak bir yagmurda
Hızlı hızlı yürüyorsun
Belki saçların yüzüne düşüyor
Terlemişsin büsbütün
Sıcak taze bir ekmek gibi kokuyorsun
Koşuyorsun kalbin çıkacakmışcasına
Trenlere, vapurlara, duraklara
Hiç gelmiyorsun
Sonu gelmiyor ki belkilerin
Sonu gelmiyor beklemelerin
Yürek yoksul, sen yoksun
Odamda bir ölüm sessizliği
Radyoda Sezen
Mevsimlerden sonbahar
Sokaklar yagmurlu
Sen kimbilir hangi mavide özgür
Ben gözlerinde zindan
Ben sende tutuklu