Yorgun bir gecenin yüzünde duruyorum,
Ellerin uzak, yüreğin tuzak kuruyor bana
Ve bilerek tutuluyorum aşkının tuzağına,
Kırık cam parçaları içinde yürüyorum,
Bıkmadan, usanmadan aklımı veriyorum
Geceyi ortak ediyorum en güzel yanlarıma...
Şimdi bir acı şarkıda sesini buluyorum,
Umarsızca, aldırmaksızın düşüyor sancılar
Yüreğimin tuvaline yüzünü çizerken hayalin,
Ben sende kayboluyorum!
Hani diyordun ya!
''Yüreğim kanarcasına, nefesim dururcasına,
Seviyorum seni…''
Hani diyordun ya!
''İçim yanıyor, yangınım bütün bedenimi sarıyor,
Nefesim kesiliyor, seviyorum seni…''
Ben de soruyordum;
‘Elini tutmak, yüzüne bakmak,
Sesine ses vermek mi seni sevmek? ‘
Ben senin o tertemiz yüreğinde duruyorum
Yeni doğmuş bir bebek saflığındaki ruhumla.
Anlayabilmek imkânsızdı,
Bilmeden aşkına düşmeyi…
Hangi vakit girmiştin, gözlerimden duygularıma?
Hangi vakit almıştın beni ruhuna?
Bilmiyorum, tek bildiğim;
Senin yüreğinde yüreğimi buluyorum.
Sevgilim anlamıyor musun?
Ben sende kayboluyorum!
Hani diyordun ya!
''Acım, sancım, umudum...
Ben sende kayboluyorum! ''
Kayıt Tarihi : 29.8.2008 23:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
