Ben Sen Lokman Şiiri - Bilal Karaman

Yine ayaktayız
Gecenin uykuları kaldırımlara
Lav ettiği geç saatte

Endişe kirece dönüşürken
Korkularımı öldürüyor ayak seslerin
Şiir gibi geliyor gelmelerin

Çıkıyoruz düşlerin sükûneti emziren
İhtilal vaktinden

Umutlu heyecanlı bir o kadar da aceleci
Aşk zamandan kaçacak gibi
Merhabayla tutuyorum ellerini

Hemen gidecek misin diye
Merakla gözlerine soruyorum
Gözlerin gecenin karanlığında
Ateş kehribarı sıcaklığında

Sonra yüzümü gömüyorum ellerine
Titriyor parmakların tenin bedenin
Beline dolandığında kollarım
Omuzlarımı sarıyor saçların
Kalbin değiyor kalbime

Senin istediğin gibi dokunuyor heyecan
Unutturuyorsun geleceğimi hayallerimi

Yarı düş yarı gerçek
Sevda çekip götürüyormuş sevene sevdiğini
İnandıramaya çalışıyorum kendimi

Hadi anlat desen anlatamam
Bildiğim, sevmeye aç her yerim

Korkularım giriyor araya
Sessizce sesleniyor
Kim bilir
Yarına ne ölümsüz sözler kalır
Ne de kafesini yerinden söken titremelerim

Bakarsın ki günün birinde
Unutmuşuz her şeyi

Sahi, senden az önce
Lokman acıtmıştı kulağımı
Her şeyin yalan olduğu dünyada
Sadece hoşça kal ile hatırlanır diyordu
Yürekten sevdiğine inandığın sevgili