Ben, sen Şiiri - Turgay Delibalta

Ben, sen
Ben,
sen
Ankara asfaltı yürüyor
Ay
menekşe yapraklarında
sabahlıyor
saka kuşu ile
küçük kızın hıçkırıklarında
yürüdüm
damlalarla bulutlarla
kuşluk vakti yürüyor
Ankara asfaltı
kadınlar
güzel kadınlar yürüyor
sen yoktun
ben yürüdüm
onlar yürüdü
bir güvercin
kuluçkaya hazırlanıyor
doğurdu
doğuracak
güneş bitkin
her sabah aynı doğurmaktan
yol yürüdü
kadınlar yürüdü
çirkin kadınlar yürüdü
güzel kadınlar yürüdü
ben yürüdüm
karşıda bir çiftçi yürüdü
sürdü
dağ yürüdü
menekşelere
lalelere bürüründü
bulutlara döndü damlalar
güvercin renklerini kıskandı
yavrusundan yumurtada
sen yoksun
yol yürüdü
lüks bir otomobilden
bir dilber hoşcakal diyor
yangın yeri kül oldu
sen yoksun
güneş her sabahkinden ayrı doğurmakta
sen yoksun…
yangında gül küle döndü
sahra kahkahalarda
güneş sahraya küskün
sen yoksun
yürüdü kadınlar yürüdü
çirkin kadınlar
güneş yürüdü
gözlerin çöl dudakları
bahar yasında
yas yürüdü
can yürürdü
kış geldi geçti
kadınlar yürüdü
sen yoksun
ben yürüdüm
güneş aynı doğurdu
sen yoksun
ben doğurdum
güneş aydınlığından utandı.
Sen kollarında kışın
Ben yaz bahar aylarında
Seninleyim düşlerimin en iyi seçkilerinde
baharda bağ bozuldu.
Ankara asfaltı üzerinde
yeni gökdelenlerin çatılarında bir kırlangıç yuva kurdu.
ben üşüdüm
yer üşüdü
yol kristallere bölündü
hiç biri sen değilsin
ben değilim
Turgay DELİBALTA