Ben Sana Sustum 2 Şiiri - Hüseyin Erdinc

Ben sana sustum
Gözlerinin kahvesiydi günümü ayan
Dudaklarından dökülen sözcüklerdi
Sersemliğimi üstümden alan
Sarılmadan kış güneşiydin ruhumu ısıtan
Bak şimdi anlamsızlaşıyor her şey
Aymıyor içtiğim kahve günümü
Kulağımdaki sesin gün gün kayboluyor
Zorluyorum çok ama çok zorluyorum
Silinip gidiyor
Sen bana susuyorsun ölüyorum
Üstüme giydiğim aşk kokusu
Çiçek suyunun kokusuna dönüştü
Öyle ciğerlerime doluyor leş gibi
Dalından koparıp hayat verilmiyor
Hiç bir seye
Yoksun biliyorum
Bir daha hiç olmayacaksın
Çocuk gülüşün coşturmayacak yorgun bedenimi
Susacağım.
Ve hiç bir dilde duymayacaksın beni
Adım geçtiğinde göğsünün solunda bir acı
Sessiz bir çığlık olacak bedeninde istemsiz
Nasıl biliyor musun sen bana sustun
Ben öldüm ya
Şimdi Ben sana sustum
Ölümün diğer adı oldum
Ben sana sustum