Bir gün gözüme bulutları getiren, gözyaşlarına dönüştüren cümlen, görmezlerimi, açmazlarımı anlattı.
Aklıma uyamamıştım. Yüreğim hep sen diye çarparken. Olmaz ki sevgi dilenmek. Zorla sevilmiyor. Artık anladım. Canım yanıyor, her okuduğumda yazdıklarını. Bir yandan okudukça, içimin acısına tuz basıyorum. Kanamıyor artık yalnızca içim acıyor.
Yalın söylüyordu radyoda,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
