Ben Rüyadaydım, Uyanmadım…

Ben
Ben, kimsesiz seyyah; meçhuller ummanında
Ben, fırtınasından kaçan felluka
Kendi rotasında
Sen hangi ara girdin hayatıma selluka!
Neredeydim ben, çalkalanırken sen sancağıma?
Hangi boşluğumdan sızdın gönül çalabıma?
Siyaha ve beyaza boyanmışken sanrılarımın
Anlamsız mutlulukları, kırmızı olup nasıl da
Bir renk kattın gecelerime?
Sen tüm bakışlarınla
Değiştirmişken hayatımı, nasıl dönerim
Şimdi eflatunun olmadığı bir zamana?
Öperken tüm yaşanılmış ve yaşanacak aşkları
Nerede sakladın?
Belki sen bakıyordun gözlerime,
Ben rüyalardaydım, uyanmadım...
Daha dün sürüklenip acı çekmezden önce öğrenmiştik oysa
Pupaya düşen dalgaların gözden kayıp oluşlarını
Yükselirken hasretin çırpıntısı, bir fırtınanın ardında
G/izlediği fora vira; sevdaydı,
Çaresizlikti geceye sığındığında
Firak, yedi düver okyanusta vuslatı
Kıyısı olmayan düşlere savurduğunda
Yürek, tatlı telaşlarla çalkalandığında
Her şeyini yitirmemişti aşk oysa
Sevgilinin o mühür gözlerinde,
Belki sen bakıyordun
Ben rüyalardaydım, uyanmadım...

Aşk seyyahı (Faruk tengüz)