Ben Özgürlüğü Seçtim, Vazgeçtim

Herkes mi kanar yoksa bir ben miyim tahammülsüz
Bağrımda yanan ateşte kavrulurken
Çığlıklarım boğazımda boğum boğum kısılırken
Mazideki hataların altında boğulup nefessiz kalırken
Gözyaşlarımı inadına yüreğime akıtıp
Kalbimi ince ince kanatırken
Kelimeleri dilime hapsedip inadına susarak anlaşılmayı beklerken
Hiç kimsenin bırakın hal hatır sormasını
Selam vermemesiyle yalnızlığımı kanatırken
Ölümün o soğuk yüzü
Hiç bu kadar sıcacık gelmemişti bana
Farkına dahi varmadan gün be gün bütün insanların önünde ölürken
Kimsenin fark etmemesi yüreğimi dağlarken
Neyin hayalini kurup hangi umuda bağlanacağım
Hayata bağlanmak için sebep de aramıyorum artık
Ben özgürlüğü seçtim
Her şeyden, herkesten vazgeçtim...

Yalnızlık hiç vurmamıştı böyle insafsızca
Kanatmamıştı ölümü özletircesine
Herkes kendi yalnızlığında boğulurken
Yaşıyormuş gibi yaşamak bile
Senin neyine Seyyid Burhaneddin…

©
28 – 06 – 2020
03 : 58