Ben, Onuncu Köyün Delisi

Yazdıklarım artık benim değil
Onlar, içerisinde kendini bulanların
Henüz yazmadıklarım, yazamadıklarım benim
Yine doğum sancısını çekmekteyim yeni dizelerin
İyi de yazacak sevdam da yok artık
Yazmasam mı
O zaman da ben, ben olamam ki
O halde yine şizofrenice sevdalar yazacağım…

Ey sevgili, seni hayalimde yaşatıp seni yaşayacağım
İhanetler, vefasızlıklar olmayacak
Bir kadın nasıl sevilir yalnız onu anlatacağım
Ansızın bir fırtınaya tutulacağım
Sığınacak yuvam, limanım sen olacaksın
Nefesinin sıcaklığında ısınıp
Ellerinin her dokunuşunda yanacağım
O kahve kahverengisi gözlerinde kaybolup
Can kırmızısı kadehlerinden aşkı tadıp sarhoş olacağım
Yanında baharı yaşayıp seninle yeniden doğacak
Yokluğunda hazanı yaşayıp donacağım
Düşlediğim sana dair yarınları
Sen karşımdaymışçasına gözlerine bakarak anlatacağım
Seni özlemenin güzelliğini
Yokluğunda hayallere dalmanın
Gökkuşağında salıncaklar kurup
Bulutların üzerinde yürümenin sırrını
Kahve falında seni aramanın
Seviyor mu sevmiyor mu diye
Papatya fallarına bakmanın güzelliğini ben yaşayacağım
Yeri gelecek yıldızlara da bakacağım
Belki onların hepsini senin isminle şereflendireceğim
Yeri gelecek filan yerde neler de yaşamıştık diyecek
Yaşayamadığımız günlerin yasını yine ben tutacağım
Sahi sen var mısın sevgili
Yaşıyor musun bu dünya sürgününün bir köşesinde
Varsan neredesin
Yoksan da ben zaten yaşıyorum şizofrenice sevgimi
Demek ki kimseye ihtiyacım yokmuş
İhtiyacım olan kalbimdeki sevginin güzelliğiymiş
Varsın deli desinler
Deli olmadan aşk bulunmazmış
Dokuz köyden kovuldum
Onuncu köydeyim
Ben, onuncu köyün delisi Seyit Burhaneddin...

©
29 Ocak 2022
21:51