Ne kör bir bıçak,
Ne bir kaza kurşunu.
Ne bir avuç dolusu hap,
Ne de devrilen bir tabureyle ayaklarımı yerden kesen urgan.
Hepsi aciz, çaresiz kalırda.
Yoldan geçen bir anne, oğluna senin adınla seslenir.
Ben ölürüm…
Kayıt Tarihi : 10.4.2012 20:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
hep, beraberken oturduğumuz bankın üzerinde yetim bir çocuk gibi tek başıma oturuyordum. ellerim cebimdeydi, sessizce rüzgarın esişini kucaklıyordum. sonra küçük bir erkek çocuğu geldi yanıma. masmavi gözleri sarı kıvırcık saçları vardı. sevdim, gülümsedi, annesi seslendi ama kalkmadı yanımdan. sonra annesinin onun ismiyle seslendiğini fark ettim. sonsuzkez çınladı kulağımda o isim.. sonsuz kez...
dillere pelesenk olabilecek özgün mısralar...
TÜM YORUMLAR (7)