Düşman mı dost mudur anlayamadım,
Bu garip gönlümü şenleyemedim,
El gibi günümü günleyemedim,
Ben ölürsem kardeşlerim gelmesin.
Yoktur hiç kıymetim yok hasiyetim,
İstemem ki kıymet bilsin niyetim,
Dostlar size benden tek vasiyetim,
Ben ölürsem kardeşlerim gelmesin.
Yeter bana ben kendimi bilirsem,
Kurtarmasın beni darda kalırsam,
Gün gellir onlardan önce ölürsem,
Ben ölürsem kardeşlerim gelmesin.
Gülizar dedikodu taşıyıp durdu,
Hasanın köpeği zinciri kırdı,
Bir tane de kılıbık Halilim vardı,
Ben ölürsem kardeşlerim gelmesin.
İnsan olmaz bu kadar da yalaka,
İnanır uzmanım cahil salaka,
Sözlerim gerçektir, değildir şaka,
Ben ölürsem kardeşlerim gelmesin.
Şairim şaşkındır kimdedir hata,
Isır diye öğüt verilmez ite,
Bunlar kardeş değil bir grup çöte,
Ben ölürsem kardeşlerim gelmesin.
Yazdım dertlerimi getirdim dile,
Kardeşe kardeşlik olmak mı köle,
Sanki bunlar düşman ısındım ele,
Ben ölürsem kardeşlerim gelmesin.
Sorsam bu konudan kimse hoşlanmaz,
Aynı bir karında yatan dışlanmaz,
Dünya mali için kardeş taşlanmaz,
Ben ölürsem kardeşlerim gelmesin.
Zannetme uzmanım göğe uzarım,
Haksız babamda olsa öfke yazarım,
Veysel ben mezarım kendim kazarım,
Ben ölürsem kardeşlerim gelmesin.
Kayıt Tarihi : 28.8.2011 12:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!