Ben Ölünce Ağlama Şiiri - Veysel Şimşek

Ateş yanmayınca nerden çıkar kül,
İyiyide kötüyüde söyleyen kem dil,
Yeterki sağlığımda kıymetimi bil,
Aman Dostum Ben ölünce Ağlama.

Hor görürsün sağlığımda itersin,
Ben ölünce baş ucumda bitersin,
En yakın Dostumsun elden betersin,
Aman Dostum Ben ölünce Ağlama.

Herkes gelir geçer gider bu Handan,
Bu Güzel Dünyamı edersin zidan,
Bilirim sen beni sevmezsin candan,
Aman Dostum Ben ölünce Ağlama.

Her gün beni bu canımdan bıktırdın,
Bir zamanlar bana neler çektirdin,
Ben ömrümü yakamamı diktirdim,
Aman Dostum Ben ölünce Ağlama.

Can Dostumdur dedim kol kanat gerdim,
Elimde avcumda ne varsa verdim,
Sen bir fırsatçısın gerçeği gördüm,
Aman Dostum Ben ölünce Ağlama.

Sen beni ne arar nede sorarsın,
Madem Can Ciğeriz neye yararsın,
Hiç uğruna her gün kalbim kırarsın,
Aman Dostum Ben ölünce Ağlama.

Tabiki her İnsana ölüm Haktan Hak,
Eğer İnsan isen dön aynaya bak,
Demiyorum benim için ağıt yak,
Aman Dostum Ben ölünce Ağlama.

Ailemdir benim varlığım varım,
Sağlığımda her işi yaptıysa yarım,
Fark etmez Evladım fark etmez Karım,
Aman Dostum Ben ölünce Ağlama.

Vah deyipte dizlerini dövmezsin,
Fırsatçısın hep beklersin evmezsin,
Ben bilirim sen Veysel'i sevmezsin,
Aman Dostum Ben ölünce Ağlama.