Ben Ölümü Özledim Şiiri - Veysel Şimşek

Zalim Dünya zalimlerin Köyüdür,
Ağa olan azapların beyidir,
Yaşamaktan yaşamamak iyidir,
Ulan gardaş ben ölümü özledim.

Herkesin yavrusu kendine güldür,
Arzuhalin varsa Allah'a bildir,
Kahpe Dünya bana göre değildir,
Ulan gardaş ben ölümü özledim.

Zalimler zorbalar yuva yıkıyor,
Dertler bitmek bilmez arşa çıkyor,
Dünya Cennette olsa İnsan bıkıyor,
Ulan gardaş ben ölümü özledim.

Ararım bulunmaz gerçek dostla yâr,
Herkese geniş olan Dünya bana dar,
Erde olsa geçte olsa ölüm var,
Ulan gardaş ben ölümü özledim.

Madem Dünya Cennet neden kan kusam,
Hak aramak haksa ne sebeb susam,
Akşam yatsam uyanmasam uyusam,
Ulan gardaş ben ölümü özledim.

Haktan gelir kısmet ekmeğim aşım,
Ömür geldi geçti kırk altı yaşım,
Dünyaya sığmadı bu garip başım,
Ulan gardaş ben ölümü özledim.

Aslında Dünyada yaşamak hoştur,
Dertler sıra sıra hangine koştur,
Dünyanın önüde sonuda boştur,
Ulan gardaş ben ölümü özledim.

Çekersen zalimden zorbadan zulüm,
Eğer böyle ise kopsun bu filim,
Aslında çekmekten iyidir ölüm,
Ulan gardaş ben ölümü özledim.

İşimde gücümde yoktur tek hile,
Ağaya Patrona köleyiz köle,
Kırk altı senedir bitmiyor çile,
Ulan gardaş ben ölümü özledim.

Zalimin Dünyanın her bir metre karesi,
Hüküm sürer yalancı lağum faresi,
Köle olmaktan iyidir budur çaresi,
Ulan gardaş ben ölümü özledim.

Veysel derki kulak asma her lafa,
Kırk altı senedir çekerim cefa,
Beni bana yâr etmiyor bu kafa,
Ulan gardaş ben ölümü özledim.