Ben Ölmüşüm Şiiri - Barış Şen

BEN ÖLMÜŞÜM
Dün gece 12’ye bir vardı
İki duble rakı içmiştim
Ve bir tek cin,
Yarım paket sigara kalmıştı
Herkes uzaktaydı yakın kavramının olmadığı bir yerde,
Kül tabağında gördüm umutlarımın küllerini,
Düş kırıklarımı yastığımın altında
Ve bir kenara iliştirilmiş sevdasızlık artıkların

Ben ölmüşüm,
Yarını beklemek anlamsızdı,
Cesedimi bulduğumda saat 3’e 1 vardı
Dünlerin arasında sıkışmış,
Herkes uzaktaydı yakın kavramının unutulduğu bir yerde,
Yalnızdım alıp çıkarmak zor oldu
Ağır gelmişti elimdeki arayışların bulunamamışlığı
Yüzümde tuhaf bir gülümseme
Dilimde eski bir masalın ‘bir yokmuş’u vardı

Ben ölmüşüm,
Dışarısı soğuktu inceden kar yağıyordu,
Pencereyi açtım avazımca bağırdım,
Herkes uzaktaydı yakın kavramının hatırlanmadığı bir yere,
korkaktım,failimi bulamadım,
Bugünümün üstüne yatırdım cesedimi,
Otopsisini tek başıma yaptım,
Üstüme sıçradı hiç yaşanmamışların anıları
Tek tek sildim avucumda ‘faili meçhul’ damgası kaldı.

ben ölmüşüm,
cesedimi bulduğumda sarhoştum,yalnızdım
bir kar tanesine gömdüm kendimi,
yanımdan geçti bir ağacın yaprağı,
baktı,tanıdı sandım,yanıldım,
mutluluğa 1 vardı (sanmıştım)
yarın hiç olmadı.

Oturdum,
Ağlamadım…