Ben öldüm üstad Şiiri - Murat İnceer

Saat kırıldı üstad
Zaman bu yüzden durdu
İstikamet belli değil
Yol uzun adımlar kısa
Adamlar acımasız
Çocuklar masum
Şehirler sessiz
Gökyüzü matem içinde
Sokaklar ağlamaklı
Bir bilsen beni
Bi de içimdeki sesi
Ölümü öldürdüm
Azraili güldürdüm
O da kurtuldu sessizlikten
Omuzlarındaki yükü kaldırdım
Hangi ışık aydınlatır ki karanlığı
Hangi rüzgar alır bu yalnızlığı
Hangi zaman geri gelir
Hangi ölen tekrar gülebilir
Ben öldüm üstad
Benden gülüşümü almak için
Bir meçhul öldürdü beni
Bir yağmur yağdı
Sel aldı şehirleri
Yaşanmışlıklar kaldı
Güneşler patladı
Günler battı
Gençlerin ömrüne karlar yağdı
Saçlar beyazladı
Kefen toprakta çamur oldu
Su bulandı
Garipler susuz kaldı
Köylere kış geldi
Yükü kendinden ağır çocuklar
Mektep yollarında
Ayaklarında çorapsız çarıklar
Ayakların altında soğuk var
Metropol ışıklar içinde
Şaraplar kadehler içinde
Zengin sefa içinde
Fukara banklar üstünde
İşçi teri patron cebinde
Ve hâlâ insanlar telaş içinde
Sanki ölüm yok bize
Ben gördüm üstad
Ben öldüm üstad