Ben öldüm,şehir ağladı Şiiri - Leadri Le ...

Karanlığın sakallarını ağarttığı gece
Döküldü elimden tebessümlerim
İnce bir veda sokağımda
Ne ses,ne seda ruhumda
Uzun boylu,esmer,civan bir yalnızlık girdi koynuma
Ben sustum şehir ağladı
İlham geldiğinden değil,
Sen gittiğinden sanırım kalemimde ki bu yılan kıvraklığı,
Sanırım seninle göz göze gelmekti bu aptalın en büyük salaklığı
Tam o gece,karanlığın sakallarını ağarttığı gecenin sabahı
Bulutlar döktüler üstüme yalnızlık damlalarını
Kalemimden kan damlar gönlüme
Her harf,her hece
Yavaş yavaş öldürür beni her gece
Ben acemiydim,sen usta
Ve acemilikte yer yoktu aşka
Ben sustum şehir ağladı
Tren geçmez yalnızlığın mavi yanına,
Bilirim bıçak vurulmaz,mermi işlemez geceye
Kaleme yükler kederi gece,kaybolur hayalin sinsice
Gözlerim vagon vagon isyan taşır,
Yanaklarım yosunlaşır,
Soyunur hüznü kentin,
Usulca koynumda uyur çırılçıplak
Yüreğimde eski bir zelzeleden kalma koca bir çatlak,
Umudun bir lastiği patlak,
Şarampolde,ne varsa güzel olan hayata dair
Şimdi ölüme denk yazılar var
Rüyalarımı süsleyen intiharlar
Ömrüm bu ayrılık için fazla ihtiyar
Öldü bu adem oğlu tam o gece işte
Karanlığın sakallarını ağarttığı gece
Ben öldüm şehir ağladı
Yetişemezsin sen başımın belası
Çoktan okudu gülümseyişimin selası...