Ben öğretmenim...
Ayşe, Fatma, Halime
Nilgün, Gökhan, Can
Mehmet ‘ ten Elif ‘ e,
Yüzlercesini yetiştirdim ben...
Yüreğim onlarla
Dolup taştı otuz yıl....
Onlarla güldüm,
Onlarla ağladım ben,
Her birinin derdi
Bende özel bir sır....
Ben öğretmenim....
Gün oldu sevindim
Onlarla...
Gün oldu kederlendim,
Uyumadım geceler boyu
Ben, onlarla yaşadım.
Ben öğretmenim....
Okumayı öğrendikleri gün
Canlandı yüreğim.
Ana, baba, kardeş
Yurt, dost ve arkadaş
Öğrettim her birine
İnsan sevgisini...
Kimisi mühendis,
Kimisi mimar,
Kimisi esnaf olmuş
Çarşıda balık satıyor...
Kimisi memur,
Kimisi işletmeci
Yurt dışında çalışıyor....
Vatanın bir köşesinden
Sesleniyor benim gibi
Öğretmen kimisi........
En güzeli de..
Atatürk ü biliyor,
Anlıyor ve seviyor hepsi.
Onlar bilim, uygarlık yolunda
TÜRKİYE CUMHURİYETİ ‘ nin garantisi.....
Ben öğretmenim...
İyiyi, doğruyu bilen,
İnsanı insanca seven,
Sevgi bahçelerimden
Dağılan çiçeklerim......
Yılmadan çalışan eller
Dostluk, barış
Ve sevgi ile çarpan yürekler
İşte benim çocuklarım bunlar.....
Tam otuz yıldır
Öğretmenim ben....
Duyuyor, anlıyor musunuz
Beni dostlarım,
Artık,
Çocuklarım ve anılarımla
Yaşayacak,
Mutlu olacağım ben.....
Şayan MUMCU
30. 08. 2001
Kayıt Tarihi : 30.7.2015 15:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şayan Mumcu](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/07/30/ben-ogretmenim-49.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!