Ben o kalbe imzamı attım (6)

Ben o kalbe imzamı attım (6)

Ben o kalbe imzamı attım,
ve bilirim sevgilim,
o imza yalnız senin kalbinde değil,
halkın kalbinde de yankılandı.

Bir sabah,
Ege’nin pazar yerinde kadınlar bağırıyordu:
“Balık taze, ekmek sıcak, zeytin yağlı…”
Ve o seslerin arasında
benim sözüm gizliydi.
Bir çocuğun annesine sarılışında,
bir köylünün dostuna gülüşünde
bizim imzamız parladı.

Ben o kalbe imzamı attım,
meydanlarda yankılandı.
Bir işçi çekiç sallarken
her vuruşta bizim adımızı dövdü.
Bir öğrenci kitap açarken
her satırda bizim hikâyemizi buldu.
Bir kadın şarkı söylerken
her notada bizim sözümüz çoğaldı.

Ey sevgilim,
ben seni yalnızca bir odada,
yalnızca iki göz arasında sevmedim.
Ben seni sokaklarda sevdim,
meydanlarda,
kalabalıkların nefesinde sevdim.
Çünkü aşk yalnızca bireyin değil,
bütün insanlığın ekmeğidir.

Bir gün,
binler toplandı bir meydana.
Kimi ellerinde bayraklar taşıdı,
kimi ellerinde güller.
Ve o meydanın tam ortasında
benim imzam yankılandı.
“Ben o kalbe imzamı attım!”
dedim,
ve kalabalık alkışlarla karşılık verdi.

Çünkü herkes bilirdi:
bir sevda yalnızca iki kişiye ait olamaz.
Bir sevda,
bir halkın türküsüne,
bir ülkenin rüyasına,
bir dünyanın umuduna karışır.

Ey sevgilim,
ben seni sevdim,
ama ben seni severken
aynı zamanda insanı sevdim.
Ben seni sevdim,
ama ben seni severken
halkın yüzündeki ışığı sevdim.
Ben seni sevdim,
ama ben seni severken
özgürlüğü sevdim,
umudu sevdim,
geleceği sevdim.

Ben o kalbe imzamı attım,
ve şimdi o imza yalnızca senin değil.
O imza artık bizim değil yalnız,
çocukların gözlerinde,
işçilerin ellerinde,
kadınların türkülerinde,
halkın kalbinde.

Silmek isteyen silsin,
ama halkın kalbini kim sökebilir,
meydanları kim susturabilir,
şarkıları kim bitirebilir?
Hiç kimse!
Hüseyin Erdinç