Ben Nerdeyim Şiiri - Özdemir Aydın 2

hayat dedikleri güzel bir manzaraydı, oturmuş inceden inceye seyrediyordum.
acılarını tattıkça, tokatını yedikçe biraz daha büyüyordum.
büyüdükçe yeni kışlar aşıyor, yeni baharlar keşfediyordum.
ayazlar çatlatırken ellerimi, taze cemreler üşürken gözlerimde, kırağı yağmalarken içimdeki sevgiyi,
ben delice ağlardım, bu yaşadıklarımı aşk sanırdım.
yaşadıklarımı ;
ben hep yazardım,
kalemle yürek arası benim mahpushanemdi,
kırlangıçlar yuva yapmıştı tavanında.
kanat çırparlardı yasak mutluluğun gözaltı sevdasına.
içimin sesinden başka bir ses duymuyordum,
....ve alevimde sadece benim kelebeklerim yanıyordu.
bu acılara rağmen ;
hep başkalarının hayallerini, mutluluklarını, acılarını,
vuslata dair aşklarını yazmışım,
kendimi ya ötelemişim, ya dulda bir köşede unutmuşum.
bilmiyorum ben şimdi nerdeyim.